به نام خدای مهربون

زمان چقدر زود می گذره..ومن چقدر آسون فرصت ها رو از دست میدم..

واقعا نمی دونم باید چیکار کنم...؟؟؟ چرا تاوان بی خیالی بعضی آدمارو بعضی آدمای دیگه باید پس بدن..

من نمی فهممم .. به خدا هم اعتراضی ندارم...فقط دارم سعی می کنم این واقعیت  رو بپذیرم..وبا هاش کنار

بیام...اگر هم یه جای خلوت پیدا کردم..اولین کاری که می کنم..بلند فریاد میزنم.....

به هر حال برام تجربه شد..هر چند تلخ بود...ولی به هم یاد داد به هیچکی جز خودمو خدا تکیه نکنم...